zaterdag 17 december 2011

Desillusie

Met mijn volle boodschappenkar loop ik naar de kassa. Zorgvuldig kies ik een kassa uit waar mensen met weinig boodschappen staan te wachten.
De vrouw voor mij in de rij legt voorzichtig 6 flesjes bier op de kassaband. Ze heeft een doffe uitstraling. Haar blik verraadt dat het plezier sinds langere tijd uit haar leven verdwenen is.
Het verveelde gezicht van de het meisje aan de kassa spreekt boekdelen. “Ben je er nou alweer met je flesjes?”, zie je haar denken.

Ik wil die blik niet zien. Liever fantaseer ik dat de vrouw vanavond visite gaat krijgen. Dat ze iets te vieren heeft. Dat er een blij moment in haar leven is.

De vrouw rekent af en sloft weg. Mijn fantasie wordt de grond ingeboord als ik zie dat direct buiten de winkel, het eerste flesje al opengemaakt wordt.

Bij mij is alleen mijn fantasie kapot gemaakt. 
Ik vrees dat er in haar leven veel meer stuk is gegaan……..

zondag 11 december 2011

Brief aan mijzelf toen ik 17 was


Ogenschijnlijk huppel je door het leven. Je geniet van je opleiding en je stageplaats. Goed zo! De keuze die je al op jonge leeftijd hebt gemaakt, blijkt een hele goede te zijn. Jaren later doe je het werk nog steeds met veel plezier.

Thuis gaat het wel…soms zit er een woede in je naar je ouders toe. Het zou bij je leeftijd horen om je te verzetten maar je doet het niet. Het kost je moeder veel moeite om de dag door te komen door haar reuma. Je ziet de pijn aan haar, dus je haalt het niet in je hoofd om haar nog meer pijn te bezorgen. Je vader is moe, onverklaarbaar moe. Jarenlang de dubbele taak van een baan buitenshuis en de zorg voor het gezin én een zieke partner gaan zich wreken. Of is er meer aan de hand?

Je zou best wel meer willen helpen thuis, je ouders laten merken dat je van ze houdt en ze waardeert. Er is helaas te weinig tijd meer over om deze woorden uit te spreken…….Jong zul je al leren wat het betekent om dierbaren te verliezen.

Al twee jaar heb je verkering. Een hele lange tijd op deze leeftijd. Soms twijfel je aan hem, maar het is zo moeilijk om iets wat al zo lang duurt te stoppen. Het knaagt soms van binnen maar toch ga je door. Ook al voelt het niet altijd alsof hij de ware voor je is.

Je droomt van jong kinderen krijgen. Eerst een paar jaar werken en dan een kind. Ze komen er, dat beloof ik je, maar het gaat niet vanzelfsprekend. Niet altijd blijven jouw kinderen bij je, ook in dit gedeelte van je leven zul je moeten leren omgaan met een zwaar verlies…….

Vroegwijs word je……door alle verdrietige ervaringen zul je al jong leren wat écht belangrijk is in het leven. Maar door alle verdrietige ervaringen word je ook sterk. Je durft later in je leven wel het bekende achter je te laten en alleen met je kinderen verder te gaan in een wereld die je angst aan jaagt.

Het lijkt of ik je bang wil maken, het lijkt of er niets leuks aan je leven zal zijn……Dit is niet waar, maar het beste bewaar ik voor het laatst……

Je zult bewijzen aan de wereld dat je het prima alleen kan, je bent in karakter een sterke meid en je zult trots zijn op jezelf.
En op het moment dat je het helemaal niet verwacht, kom je hém tegen……

Op het punt van je leven dat je je er helemaal mee verzoend hebt, dat er geen relatie meer voor je zal zijn, komt het op je pad. Het zal niet direct gemakkelijk voor je gaan, maar je weet, diep van binnen, dat je met hem samen oud wilt worden.

Sprookjes eindigen altijd met een happy end. Eigenlijk zou ik het hierbij moeten laten, stoppen op een gelukkig punt in je leven. Maar het leven is geen sprookje en ik kan niet in alles in de toekomst zien……Wat ik je wel kan garanderen is dat je leven vol hoogte- en dieptepunten zal zijn, een leven vol gevoel……. 

En aan het einde van jouw leven kan je terugzien op een leven wat écht geleefd is!