En zo was ik weer begonnen met bloggen en zo werd het ineens weer heel stil.
Dat is wat er ook in mijn "echte" leven gebeurde. Ik had weer vertrouwen en ineens werd dat de grond ingeboord. Mijn eigen wereldje had zijn eigen aardbeving. Ik was met stomheid geslagen. Letterlijk. En nog steeds kan ik niet de juiste woorden vinden om hardop te zeggen. Dus ben ik nog redelijk stil.
Ik weet dat ik sterk ben. Ik weet dat ik tijd nodig heb. En die tijd neem ik.
De woorden zullen terugkomen. Het vertrouwen hopelijk ook.
