Voor mij als moeder niet altijd even gemakkelijk. Zachtjes uitgedrukt kan er wel gesteld worden dat in de opvoeding onze belangen nogal uiteenliepen.
Maar naarmate ze ouder werd, ging dat steeds beter. Ik kreeg meer begrip voor haar, zij kreeg meer begrip voor mij. Maar altijd bleef ze weten wat ze wilde en bleef ze haar principes trouw.
Al heel jong wist zij wat zij wilde worden als ze groot was. Vanaf dat zij een jaar of 8 was hoefde zij echt niet per se bij het raampje te zitten in een vliegtuig. Zij wilde liever in de gaten houden wat stewardessen allemaal liepen te doen in een vliegtuig.
School was een noodzakelijk kwaad voor haar. Ze heeft zich door de basisschool en VMBO heen geworsteld. Het boeide haar voor geen meter. De MBO opleiding Toerisme bracht al wat meer leukere dingen maar het was nog steeds niet wat ze wilde.Totdat ze in het laatste jaar zat. Het 4e jaar was Luchtvaartdienstverlening. Ineens ging het leren vanzelf leek het wel.
Het ruim 5 maanden stage lopen als grondstewardess in 2011 wakkerde het verlangen nog meer aan. Ze checkte passagiers in en zag hun al dan niet verre bestemmingen. Ze hielp de passagiers aan boord en elke keer was het slikken als zij dan weer het vliegtuig uit moest om een volgende lading passagiers te boarden. Het vliegtuig vloog weg zonder haar.....
Oktober 2011 was zij klaar met haar opleiding. Nauwlettend hield zij de sites in de gaten waarin het openstellen van sollicitatierondes werd aangekondigd. Ze werd gelukkig aangenomen en ging een interne opleiding van bijna 4 weken volgen.
En hier werd haar sterke karakter en haar wil een groot voordeel. Ze heeft zich in deze periode afgesloten van haar sociale leven en intensief de theorie geleerd en hard gewerkt tijdens alle praktijkoefeningen.
Haar doorzetten is beloond: vanaf vandaag mag zij zich officieel stewardess noemen! Haar jeugddroom is uitgekomen. Vanaf zaterdag vliegt ze een half jaar fulltime kriskras door Europa.
En ik? Ik ben domweg ontzettend trots op haar!
